en son böyle hıçkıra hıçkıra bundan 7-8 sene önce ağladım. o günden beri düzgünce ağlayamıyorum. nasıl ağladığını unuttum. ağlanacak o kısma geliyorum esasen. boğazdaki yumru gözlerin kızarması hafif yaş akması ama o kadar. kuru kuru gözyaşı olur mu? bende öyle oluyor işte. sanki sonsuz kere esniyormuşum gibi. ha sorarsanız bunu kaç kere yaşadın diye. bu süre içinde 3 4 kere.
çocukken çok pis ağlardım. yırtınarak bağırarak değil böyle hıçkırarak iç çekerek. saatlerce ağlardım. o kadar da içerlerdim ki geceleri uykumda bile hıçkırmaya devam ederdim. sonra bir gün yaklaşık 7. sınıftayken annemden ilk kez uzun süre ayrı kalacaktım umreye gidiyordu. babam öncesinde 2 kere hacca gitti ağlamadım hem de daha küçüktüm ama yine de ağlamadım. herhalde 8 yaşında olmama rağmen ailenin reisi olmam gerektiğini güçlü durmam gerektiğini düşündüm ama annemden ayrıldığım o gün saatlerce ağladım. annem otogarda otobüse bindi başladım sonra eve gittim bir sürü misafir falan var ama ben girdim odama sızana kadar hıçkırıp ağladım iç çekerek çeke.
o gün bu gündür düzgünce hakkıyla ağlayamadım. belki annemden ayrı kalmak kadar üzülmeye değer birşey bulamadım belki de o gün büyümeye karar verdim. bilmiyorum. tek bildiğim ağlamayı unutmuş olmam.
ne yalan söyleyeyim musmutlu bir hayatım yok. en son terkedilişimin üzerinden unutmaya yetecek kadar vakit geçmedi. her gün hüzne boğan şiirler okuyup şarkılar dinlerim ama bir yerel kadar. o boğazıma düğümlenen şeyi çıkartıp atamıyorum. ortalığa öyle bırakamıyorum. bak mesela bunu yazarken de çok üzgünüm ama ağlamak seçeneği olası bile değil.
i̇şte delikanlı tavırlar, hayata karşı sert durmaya çalışmalar, herşeye rağmen yıkılmıyorum rol kesmeleri ve ohooo unuttum ben tavırları sizi ağlayamayan, gülemeyen, güvenmeyen, üzülmeye, mutlu olamayan, bazıları yaşadığını bile hissedemeyen bir insana dönüştürüyor. siz böyle olmayın. hele yanında ağlayacak biriniz varsa ağlayın. benim yanımda ağlayacak kimsem de yok ailem dışında gözyaşlarımı gören de. siz böyle de olmayın.
bize ağlamak çocukluk dendi, erkek adam ağlamaz dendi, güçlü dur lan dendi. biz de öyle yaptık. böyle yaparsak düşündük ki herkesi koruruz. böyle yaparsak düşündük ki gözü yaşaran yanımıza gelir. biz de gözyaşını silen taraf oluruz.
ne gözyaşını silebilecek kadar güçlü olabildik ne gözyaşı dökebilecek kadar insan. siz böyle olmayın.