şehrin en güzel saatlerinde göz kırpan sokak lambaları karşıladı beni yine sen yoksun ay karanlık sevgilim, içimdeki hasreti sessizlikle sensizlikle bastırmaya çalışıyorum ama çabalarım boşa biliyorum i̇htimallerin sarhoş olduğu saatlerdeyim, güneşin batışı dolunayı karşılıyordu göz bebeklerimde sana istedigim kadar şiir yazsam bu saatte duyar mı o kalbin şair şiir yazarken gülümser mi her acı olaya yıprandık yıprattık birbirimizi ama hala kalplerimizin bir attığı aşikar biliyorsun i̇kimizin de bizim için ağlamaktan mosmor olan gözleri var bir de bir de bunun hesabını bizden soracak olan yaradan ne hesap vericeksin bilmiyorum ben “kalbinin ritmini 3 saniyeliğine değiştiren adam” giderken de böyle kalmak istiyorum senin aklında daha fazla acıtmak istemiyorum canımı senin yangınına bir kaç kül bırakıp gidiyorum