hatırlıyorum,birden geldi aklıma bir gün babam yine sebepsiz yere anneme bağırıyor çağırıyor hatta dövüyor o zamanlar kardeşim yok annem beni de alıp yatak odasına kaçıyor kapının önüne çekmeceli çekiyor ikimizde ağlıyoruz deli gibi anne yalvarırım ayrılın diyorum tamam ayrılıcaz bitecek kızım diyor sonra karakolu arıyor babamı bir geceleğine tutuyorlar sonra salıyorlar.bir gün babam işe gidiyor annem de tv izliyor babam bir şey demeden anneme yaklaşıyor çocuk aklımla baba yapma diyorum anneme fincan fırlatıyor hala izi duruyor annemin elmacık kemiğinde her güldüğünde çıkıyor ortaya.başka bir gün yine işe gidiyor annem kapıda evi süpürüyor babam yine işe gidiyor bir şey soruyor hatırlamıyorum kim yaptı bunu falan diyor ben de alakasızca ben yaptım deyip suçu üstleniyorum sonra babam anneme doğru yürüyor önüne geçiyorum anneme bir şey yapamazsın diyorum meğersem kapıya gidiyormuş.başka bir gün ev de yine kıyametler kopuyor annem beni alıp bu sefer yan komşumuza kaçıyor hayal meyal hatırlıyorum annemin sol gözü mosmordu ağlıyordum bakamıyordum komşuların yüzünede utanıyordum.başka bir gün eve bir mektup geliyor annem dava açmış sonunda ama artık 2,5 yaşlarında kardeşimde var babam okuyor sen açtın diyor babamda boşanma isteğinde bulununcaya kadar annem vazgeçiyor sürünsün istiyor ya da hala umudu var bilmiyorum babam artık evini ayıracak ben anneannem balkonda kardeşim evde koşturuyor baba gitme benim yüzümden bir daha anneyle yatmıycam falan diyor azcık olsun üzüldü mü bilmiyorum ama yemin ederim içim yanıyor 12 sene geçmesine rağmen.sonra bu i̇sraile taşınıyor iş gereği(istese gitmezdi) gitme diyorum beni buraya bağlayan bir şey yok diyor,diyemiyorum ki 2 kızın ne diye hazırlıklar tamam gidecek artık o günde doğum günüm 28 ekim geliyor veda etmeye ben artık sizin babanız değilim aramayın sormayın diyor ya 11 yaşındayım daha,denilir mi bu?ben de bekliyorum ki adam hediye falan aldı onu geçtim doğum günümü kutlamadı onuda geçtim bunlar çok ağır geldi eve geldim ağladım deliler gibi ağladım anlatamadım anneme,kardeşime o zamandan beri sevmiyorum doğum günlerini zaten.bir gün halamla konuşuyoruz ağzından kaçırıyor kalp krizi geçirmiş tr ye gelmiş 2 hafta kalmış falan arıyorum böyle böyle oldu mu diye evet oldu diyor gayet gevşek bir şekilde ne yani gerçekten bu mu diyorum ne diyeyim sanki gelebilcektin yanıma diyor.sonra tr ye dönüyor görev süresi bitiyor tayinini antalyaya istemiş bu sefer telefonla söylüyor kalıyorum öylece sokağın ortasında ağlıyorum hıçkıra hıçkıra arıyorum gitme baba ne olursun diyorum annen benle çok uğraşıyor diyor sonra gidiyor tabi her zaman olduğu gibi artık büyüğüm 9.sınıftayım beyefendi antalyalardan buraya gelmiş güya kızını görmeye(izmirde sevgilisi vardı. yeminler etti yok diye) okul kursundan çıktım şarjım bitti yanımda da sınıf arkadaşım(erkek) önümüzde de doğal olarak üç beş kişi var aynı anda çıktık aynı yere gidiyoruz onlarda erkek işte ben gördüm bunu aa baba telefonumun şarjı bitmişti haber veremedim deyip sarılıcam ama yok gözlerine bir bakıyorum annemi dövmeden önce baktığı gibi bakıyor anladım ters gidiyor bir şeyler tutuyor kolumdan sürüklüyor beni kuytu köşeye sıkıyor çenemden ben bu soğukta(izmirde kasım aralık civarı,bilen bilir kesinlikle abartılacak bir soğuk değil)bu saate kadar 4 erkekle gelen bir kızı mı bekledim diyor bir teyze görüyor bırak evladım gençtir diyor sanki bir şey yapmışım gibi..kaçıyorum bırak beni 7 senedir yoktun şimdi mi babalık yapasın geldi siktir git hayatımızdan görmek istemiyorum seni diyorum (halbuki yanıp tutuştum zamanında baba hasretinden) sonra kaçıyorum sonrada 2 sene konuşmadım aradı açmadım tam normalleşti aramız evlenicem dedi evlendi tamam normal şeyler bunlar ama zor geliyor benim annemin yaşamadığı mutluluğu neden başka kadın yaşasın? ağlıyorum yine nedenini bilmediğim bir şekilde ağlıyorum sonra geliyor ben i̇sraile taşınıyorum diyor(görev yaptığı yer eşi oralı) istifa dilekçemi verdim diyor hayırlısı olsun diyorum artık gitme desem ne fayda üni kaydı için geldik yemek yiyoruz muhabbet açtı işte hanım çocuk istiyor ne diyorsun diye soruyor küçücük çocukla ne derdim olabilir diyorum gülüyor diyemiyorum ki ben büyürken sana ihtiyacım varken sen yoktun şimdi o çocuğa babalık mı yapacaksın diyemiyorum işte.bugün aradı 3 ekimde temelli gidiyorum dedi hayırlısı olsun dedim sonra yine anlamsız ağlama seansı kendi kendime diyorum zaten antalyada olduğunda da görmüyorsun ne değişecek ki ama yok ya ne bileyim zoruma gidiyor işte of gece gece nerden geldi bu anılar uykum kaçtı resmen yemin ediyorum daraldım