ruhumdaki sabır, kalbimdeki aşkla kurdum
kor dantellerden bu yolu, ormanın altına
yeter ki oku onu
senin gördüğün ağzımın kenarında duran dua
ben ayaklarımın altındaki toprağa, döktüğüm
gözyaşına inandım
öyle uzun ki dünya katlanmaya, kıvrılmaya, açılıp çarşaf olmaya
mümkündür yol yapmaya bir ömür, yol almaya
ah! yine de yolumdaki kederi kimse bilmesin,
büyüsün, genişlesin, dolansın ömrümü
kapısı kapalı çoktandır, penceresi dargın
kim anlayacak bu kor işaretleri ?
kimsenin dilinden okunmasın içimde ufalan
ovada ve dağda saklı bir mavi için
düştümdü yola
benim de yaban bir çığlığım vardı,
çok zaman oldu, teslim ettim onu rüzgâra
kışa girdik kıştan çıktık
ama değişmiyor insan
karınca duası diyorlar ördüğüm yola
birhan keskin