asosyal itiraf

yaklaşık bir saat önce annem kapının önünde düştü. ben o sırada içerde kulaklık takılı film seçiyorum karar veremedim. sesi duydum allahtan koştum yanına. çok şükür önemli bişey yok ki ama kötü düşmüş. diz kapağım acıyo falan dedi buz uyguluyoruz. çok korktum sözlük. anneme bişey olursa ben napıcam lan diye düşündüm anında. eşşek kadar herif olduk tek kalıyoruz evde ama hiçbir şey fark etmiyor. onsuz yapamam gibime geliyor. ondan önce ben gitmek istiyorum da diyemiyorum evlat acısı yaşatmamak için. düşünmemek en iyisi sanırım o günleri. allah annelerimizi başımızdan eksik etmesin;kaybetmiş olanların anneleri huzur içinde yatsın, mekanları cennet olsun.