yollar bitmeyecek kadar uzun. otobüsün en arkasında insanların kafalarını görüyorum ve inceden nefes alış verişlerini duyuyorum. yol bitsin sıkıldım diyor bir yanım diğer yanım bitmesin hiç durmadan gitsin diyor. 35 derece havada bile kış gibi hissettiren dinlenme tesislerinde pahalıya çay içip sigaramın dumanını üflüyorum. beni duyun ulan diye bağırmak istiyorum konusmadığımı bile bile. yalnız değilim yanlış anlamayın elimi sallasam bir arkadasa çarpar hayatımda. ama genzime kaçmış pirinç tanesi varmış gibi hissediyorum biriyle konuşmaya başladığım zaman. soluk renkli duvarı olan penceresiz odama dönmem gerekiyor. gezmek temiz hava almak bana daha çok zarar veriyor sanki. bir ay olsam kasım olurdum tahminimce dökülüyorum yaprak yaprak , üşüyorum sıcaktan terlerken. kafamın içindeki f tipi ceza evinden çıkamıyorum. i̇şkenceye maruz kalmış düşüncelerimin arasında sıkıştım kaldım. yanımdaki amcanın kolu uyuşmuş galiba terse dönmesi uyurken otobüste olduğumu hatırlattı bana şimdi. yol nereye gidiyor bilmiyorum. biliyorum da bilmek istemiyorum. gidiyorum da gitmek istemiyorum. nefes alıyorum , yaşıyorum .
da istemiyorum. .