20. yaşıma az kaldı ama hala uyumadan önce ışığı açık bırakıyorum. şu an bunları yazarken ellerim titriyor, kalbim hızla çarpıyor, çok saçma kaygılarım var, uyuyamıyorum, ne yapacağımı bilmiyorum. i̇laçlarımı almadım alınca daha kötü oluyorum gerçekten ben ne yapacağımı bilmiyorum. keşke annemi ya da babamı çekinmeden uyandırabilsem, yanınızda uyuyabilir miyim diyebilsem. araba seslerinden korkuyorum, yağmur yağıyor damlaların sessizliği ürkütüyor. ne yapacağımı bilmiyorum. rahat nefes alabilmek istiyorum. olabilme ihtimali çok düşük olan şeyler ürkütüyor beni yine. keşke sevgilim yanımda olsaydı, keşke sarılsaydım da tüm bunlar geçip gitseydi.