iki gün önce sabah kalktığımda daha uyanamadığım için kapalı gözler ve tövbe bismillah bi tiple salona geçmiştim. babam görünce hafif gülerek kolunu gel der gibi kaldırmıştı. yanına gidip başımı dizine koymuş, dizlerimi de kendime çekip gözlerimi kapatmıştım. o da kaldırdığı kolunu indirmiş elleriyle saçımı düzeltip sırtımı kaşırken telefonla konuşmaya devam etmişti. bi 15 dakika orada öyle uzanıp babam beni kedi sever gibi severken söylediği şeylere anlamsız sesler çıkararak cevap vermiştim. en son mutlu olduğum an bu değil ama en son çok mutlu ve huzurlu olduğum an bu.
cidden en son mutlu olduğum an ise bu gün en yakın arkadaşlarımdan biri evlendi, o öyle bembeyaz melek gibi karşımda kollarını açmışken ona koşup tam sarıldığım an.