yorgunum. başımda beliren bir ağrı var. kafamı geriye doğru çeken bir şey var. boynumu pasifleştiren. üzerimde beyaz bir tişört var. beyazı severim.
eğer bir gün intihar etmeye karar verirsem, yine üzerimde olacak şeylerden birisi olacak beyaz kıyafetlerim.
bir gün dinleneceğim ve bir sabah erkenden kalkacağım. güzelce kıyafetlerimi giyeceğim, tüm dayatma ve ön yargıları (ön yargı böyle mi yazılır bilmiyorum) boş vereceğim. annemin mezarına yürüyerek gideceğim. ona neden ondan nefret ettiğimi anlatacağım. "senin intiharın benim ceza çekmeme neden oldu, bu yüzden seni sevmiyorum ve şimdi intiharımın sebebi de sensin" diyeceğim. giderken topladığım çiçekleri mezarlığın girişine bırakacağım, tek bir kişiye bırakırsam diğerleri üzülür çünkü. zira benim mezarıma pek fazla çiçek getiren de olmaz.
ardından küçükken dayımın oğlu ile gidip "bu kıza ne verirsen ver parasını ben vereceğim bir yere yaz" dediği ama market sahibinin hiç yapmadığı eren market'ten bir paket parliament alacağım. borcunu da dayımın oğluna yazdıracağım.
eve gelip, üniversite için aldığım ama çalışmak için boş bir kafaya sahip olmadığımdan çalışamadığım bütün kitapları yakacağım. kimseye cevap vermeyeceğim. külleri ile evimizin duvarına "siz de bir gün üzüleceksiniz, o gün beni hatırlayın" yazacağım. nasıl olsa üzerini şarap rengi (ismini hatırlayamadım) boyadıktan sonra hayatlarına devam edecekler.
saçlarımı keseceğim, belki pişman olursam diye de bir kağıda aslında onları sevdiğimi ama hayatın çok anlamsız geldiğini yazıp, gerçek intihar nedenimi söylemediğim bir not bırakacağım.
babama benzediğimi söyleyen amcama kızgın olduğumu, yıllar önce bana söylediği "ben senin kadar aç gözlü bir çocuk görmedim" lafını hatırlatacağım ona.
bir diğerine ise, sürekli telefonumu kontrol ederken aslında adım adım beni cinnete veya intihara sürüklediğini söyleyeceğim. belki bir daha başkasına veya kendi çocuklarına yapmazlar.
aslında onları korkutmak isterdim. ama o kadar güçlü bir insan olsam zaten intihara yeltenmezdim.
gitmek istedikçe ayaklarıma bağ olan herkesten nefret edeceğim.
sevdiğim adama (eğer bir gün gitmek istese bile) hayatta olduğum sürece aşık olacağım.
çünkü beni incitmeden seven tek kişi o oldu.
şimdi ise, fazla dermanım yok. yemek yemeyeli 12 saatten fazla oluyor. umrumda değil.