dogmaları gün geçtikçe daha da fazla sorgulayan insanlık, aklına biçilen sınırları geçmekten artık korkmuyor. insanlar gün geçtikçe daha fazla düşünüyor bu da metafiziksel söylemlerin ve anlamsız kurguların ortadan kalkmasını sağlıyor.
ateizmin ve deizmin yükselişi buna dayanıyor. gerçeklik algısının üzerindeki ifadeler insanlara mantıksız geliyor, en basitinden 'onu sorgulayabildiğim bir varlık beni neden yaratsın ki?' sorusu tüm kartları yeniden dağıttırıyor.
din adı altında pazarlanan kurallar ve çizgiler insanlara bunun 'ilahi' bir güç olmadığını açıklamada daha da yardımcı oluyor.
insan denen varlık yapısı gereği sınırları aşmaya çok müsait, bir anlık özgürlük fikri insana istediğini yaptırabiliyor. peki özgürlüğü 'baştakiler' ister miydi? yüzyıllardır insanları çizgiler içerisinde tutan, belirli kalıpların dışına çıkarmayan tek sistem dindir. bu güç ne parada vardır ne de can korkusunda.
siz bir insana istediğiniz bir şeyi ne canını yakarak yaptırabilirsiniz ne aç bırakarak ne de parasız bırakarak; ama 'seni izleyen biri var ve o hepimizden güçlü' derseniz tüm iradesini elinden alabilirsiniz.
insanlık geçmişten günümüze hep güçsüz oldu, hep birilerinin buyruğunda yaşamaya alıştı fakat günümüzde özgürlüğünü aramaya başlayan insanlık bu dogmaları da bir bir sorgulayarak düşürmeye başladı. bundandır ki dinin ve tanrı kavramının korunması artık içgüdüsel bir mesele olmaktan çıkıp din, 'inanan' insanların koruması altına girdi.