asosyal itiraf

ismimi değiştirmek istiyorum. ama hiç değiştirmek de istemiyorum. bok gibi bi adım var,babannemin adı. zorla koydurmuş. hayır bok mu var da adını koyduruyosun ya? neyse,o da kendi çapında haklı belki de. adımı değiştirsem de olmaz,üzülür kırılırlar.ama adımla seslenen yok ki zaten. müküşüm ben.kim dediyse doğduğum gün müküş demiş,öyle kalmış.kocaman göbekli,bıyıklı amcalar bile müküş der bana. hayır kimseyi de suçlayamıyorum.babam mecbur yoksa elif koyacakmış adımı. elif. of be baba. hayır komik olan anasının adını benden 8 yıl önce doğan ablama koymaması. onun adı da çok sevimli. şans. kader mi belki? peki kırk yaşına gelmiş olmama rağmen her isim konusu geçtiğinde gözlerimin dolması? ve genelde kendimi tutamamam? kararsızım sözlük. mutsuzum da. ama en çok kararsızım.ne yapacağım ben??