bugün
yenile

    dünyanın en hüzünlü olayı

    6
    +
    -entiri.verilen_downvote
    bundan 3 gün önce eniştemi kaybettik. ölümü çok ani oldu bizim için. taziye için annemler i̇zmir'e gitmek durumunda kaldılar. ölüm ani olunca hepimizi korku sarmıştı o gün. annemler yolculuk yapacaktı üstelik tek annem değil, teyzelerim, dedem, anneannem hepsi yolculuğa çıkacaktı. ölüm işte insanın unuttuğu çoğu şeyi tokat gibi yüzüne çarpıyor. annem apar topar eve geldi ve 11'de otobüsünün olduğunu söyledi ve hemen eşyalarını topladı. o eşyalarını toplarken biz kardeşler olarak donuk bir şekilde birbirimize bakıyorduk. ölüm iste, insan korkuyor. ya bir daha goremezsem annemi! annem tek tek ağlayarak bizi öptü, sımsıkı sarıldı, gidip de dönmemek var diye ağladı. aslında normal bir yolculuktu ancak eniştemin ölümü ani olunca içimize korku saplanmıştı bir kere. son olarak annem 4 yaşındaki kız kardeşime sımsıkı sarılıp,ablalarını üzme olur mu? deyip, gitti. evde bir süre oyalandiktan sonra telefonumun sarjinin olmadığını fark ettim ve salona şarj makinesini almaya gitmistim ki, küçük kardeşim koltuğun arkasına saklanmış, içli içli ağlıyordu.. tıpkı dizilerde, filmlerde gördüğümüz gibiydi. onu öyle görünce hemen yanina koştum ve ne oldu bebeğim, neden ağlıyorsun dedim ve bana 'abla, annemi birdaha göremeyecek miyim' dedi. ne diyeceğimi bilememiştim, sımsıkı sarıldim istemsizce ben de ağladım o an. ona öyle bir şeyin olmadığını anlattım. annem hâlâ i̇zmir'de ve kardeşim o günden beri annemin resmiyle uyur.. sizi bilemem ama benim için dunyanin en hüzünlü olayı budur. küçük deyip gecmeyelim, tıpkı bizim gibi çoğu şeyi hissediyor onlar da. neyse, iyi geceler.
    ... diğer entiriler ...