anlatacağım hikaye dünyanın en hüzünlü olayı mıdır bilmem ama benim için büyük tramva yaratan hüzünlü bir olaydır.
"henüz 5. sınıfa gidiyor. yeterince küçük. o gün minik kızın doğum günü. aylarca arkadaşlarının doğum günlerine katıldığından heyecanlı. aynı şeyleri yaşamayı umuyor. yani en azından bir kısmını. sabah aileden ses seda yok. öğlen yine yok. yıkmıyor inancını. gidip marketten kek alıyor bir tane. aslında arkadaşlarının doğum günündeki gibi kolada almak istiyor ama annesi izin vermiyor minik kıza. 'olsun' diyor kız. akşam ev ahalisi odada otururken bir masa koyuyor ortaya üstüne de keki. kuzenlerinin doğum gününden kalma mumları da dikiyor üstüne. 'bugün benim doğum günüm' diyor mutlulukla. kimseden ses seda yok. kafalar bile dönmüyor. beceriksizce yakıp mumları buruk bir tebessüm eşliğinde gozleri dolu dolu üflüyor. o gün mumlar sönerken kızın minik hayalleri de sönüyor. dilekler bir bir dağılıyor etrafa. bir küçük kızın kalbi daha yara alıyor hiç farkedilmeden. dünya 1 saniyeliğine kötü bir yer oluyor. minik kız büyüyor."
o kız şimdi kendi ayakları üstünde durmaya çalışıyor. ne kadar güçlüdür bilinmez. umarım hiç yıkılmazsın.
not: kız benim.