eskiden ne istediğimi bilen bir insandım. yaşıtlarımdan olgun oldum hep. onlar sürekli seçenekler arasında bocalarken, ben istediğimi elde edip ondan sıkılmış hale geldim. onlar en ufak şeyler için tantana koparırken, ben çoğu şeyin üzerine kafa yormadım bile. ancak hayatımın onlarca seçeneğin sonucunda, onlarca farklı şekilde yönlenebileceğini fark ettim. bunun bilincinde olduğum andan itibaren seçmeye korkar oldum. kendimi düşünmeyi bırakıp diğer insanların hayatında nasıl etki bırakacağını düşünüyorum sürekli. seçenekler arasında kalırken kafayı yedim. kendimi bile kaybettim artık.
aylardır kendi cehennemimde kapalıyım. kimseye ne yaşadığımı tamamen anlatamıyorum. i̇çimden gelmiyor. sadece unutup yaşanmamış saymak istiyorum. o kadar kırıldım ki ne hissedeceğimi şaşırıyorum artık. tepkisizleştim. en sevdiğim şeylerden soğudum. geçen seneden çok farklıyım. her geçen gün fark etmediğim bir yanım ortaya çıkıyor ve en çok ben korkuyorum bundan.
geçtiğimiz aylarda çok kırdılar beni, çok yordular. affedecek yerlerimi mühürlememi sağladılar. güvenecek yerlerim ağrıyor artık.
sürekli gülüyorum ya da kendimi başka şeylere odaklıyorum ama aslında içimde bomboşum. severek okuduğum kitaplara elimi süremiyorum. i̇zlediğim çoğu diziyi yarıda bıraktım. müzik zevkim tamamen değişti. kendimdeki değişimden korkuyorum. i̇nsanlara hala inanıyorum ama kimsenin isteyerek kötü olmadığına dair inancım giderek azalıyor.
üzerimde büyük bir yük var ve ben gün geçtikçe altında deveden karıncaya dönüyorum. yakında birisi üzerime basacakmış gibi hissediyorum.
tükeniyorum arkadaşlar. belki de çoktan tükendim. sadece kırılıyorum deyip geçiştirmek isterdim ama olmuyor. çoktan kırıldım, dağıldım, bir araya gelemedim/getirilemedim. kırıklarım, yaşama tutunan her parçama batıp, içlerindeki enerjiyi akıtarak tüketmeye başladı. ne yapmak istediğimi ya da nerede olmak istediğimi bulamıyorum. bu tükenişe bir de kaybolma eklenince iyice şaşkına döndüm. kendime gelmek için uğraşasım bile o bana gelmiyor artık.
sürekli kendimi ve hayatı sorguluyorum. i̇kimizi de affedemiyorum. i̇yileşemiyorum. zehirden arınamıyorum. i̇rinin akmasına izin veremiyorum.
korkuyorum. keşke beş yaşıma geri dönebilsem de korktuklarım karanlıktaki canavarlarla babamdan ibaret kalsa.