asosyal itiraf

fark ettim ki; arkadaşlarımla sohbet ederken zaman zaman istemsizce bkz veriyorum. keşke bu gerçek olsaydı. hatta bununla da kalmasaydı. birisini sevdiğimi anlatırken ona kalbimi bkz olarak sunabilseydim. o kişi de kalbime tıklayıp, içerisine göz atabilseydi. ya da birisine fikir beyan ederken zihnimi bkz olarak sunsaydım. tıklayıp, görselerdi benim neler düşünüp, neler hissettiğimi. ah keşke...