gerçek olan bir şey var ki herkes acıya alışmış iyice mazoşist olmuş millet.iki dakika mutluluğu bünye kaldırmıyor, çünkü acı çekmekten zevk alıyor artık.acısından besleniyor artık.onu birden söküp atmak kolay mı peki? değil.hani o sürekli bahsedilen doğru kişi denilen kavram belki hayatından geçip gitmiştir de sen farketmemişindir.çünkü yalnızlığın o zevk veren tarafını bırakmak zor gelmiştir.sürekli şöyle olsun diye methiyeler düzülen herkesin hayatında baş köşeye koyacağı o sevgili geldiğinde ne olacak peki ? ansızın çat kapı gelen biri gibi içeri almayacak mısın ya da zihninin dağınıklılığı arasında bir yere mi oturtacaksın ?eski anılarından kurtulmadan mutlu olacak mısın sanıyorsun .içindeki boşluğu kendin doldurmadığın sürece olmayacak bu.acının bu denli çok bağımlılık yapmasını şuna bağlıyorum,acı çekerken tüm hücrelerinde hissedersin ,kendine getirir seni ,güçlü kılar ardından belki de bundandır kim bilebilir ?