asosyal itiraf

bugün benim itiraf edecek bir şeyim var. bundan neredeyse 1 yıl önce 2016 temmuzda bu sözlükteydim. bir yazarla tanıştım ve 8 ay her şeyim oldu. sürekli beraberdik. her zaman.. sonra terk etti sözlük. 21 yaşında koskoca herif beni, babam istemiyor seni diyerek terk etti. 2 aylık bi depresyon dönemine girdim. basit bir depresyondan bahsetmiyorum. hiçbir şey yapmadığım, okulumdan ayrılmamı bile sağlayan bir depresyondan bahsediyorum. bir süre psikoterapi gördükten sonra tam olarak dönemesem de eskiye, idare edecek kıvama geldim. tam unuttum la galiba dedim ve beni aradı. bugün az önce. aradı. i̇nanamıyorum hala. serap görüyormuşum gibi hissediyorum. aradı, nasıl olduğumu sordu. benim eski hallerimden bahsetti. şunun için ısrar etmiştin bunu dedim diye tokat atmıştın diye anlattı. tam içim ısındı böyle. unuttum çektiğim dertleri. affettim. kapatmak istiyorum dedi. ha bu arada lütfen umut olarak anlama eski bi dost olarak anla bu konuşmayı dedi. yıkıldım sözlük. dediklerine üzülmedim de ne kadar basit olduğuma üzüldüm. hemen affettiğime, birkaç dakika ile hemen hayal kurmaya başladığıma, sevdiğime, o kadar tedavinin aslında boşa olduğunu anlamama üzüldüm. ben kaybettim sözlük. ben o adamı kaybettim. onu kaybederken kendimi de kaybettim. kayboldum sözlük.