artık eskisi gibi yaptiklarimdan zevk alamıyorum. sürekli kafamı başka bir seylerle meşgul etmeye çalışıyorum. biliyorum bunlar çözüm değil ve harekete geçmezsem de çözülmeyecek. i̇stiyorum harekete geçmek ama beni bağlayan bir şey var sanki ne olduğunu bilmiyorum .belki daha hafif olabilir ruhum,yüklerimden kurtulursam. kitabı bile elime alınca en çok 20 sayfa okuyorum öncekine çok vasat bir durum bu benim için. ya da hep aynı muhabbetlerin olması bayıyor mesela akraba ziyaretinin dinimizde ne kadar önem verildiği açık. ama ortamda dönen muhabbete bak hep maddiyat. ev araba bilmem ne. bana mı öyle geliyor anlamadım ki.boyle muhabbetler ruhumu sıkıyor yaşıyoruz işte bir şekilde. şu an böyle düşünüyorum ama ilerde en çok korktuğum şey bir çoğu gibi paranın değiştirdiği bir insan olmak.bunu istemiyorum tek bildiğim bu.