kendimi annesi olan bir öksüz gibi hissediyorum, teşekkürler var olan anneciğim yokluğun bana büyük bir hiçlik katmış da ben anlayamamışım. şimdi fark ediyorum. çocukluğumda sana dair belirgin anılarım yok, seninle konuşmaya bile korkuyorum. sevgini esirgediğin evladın acı içinde, boğuluyor, senin ruhun bile duymuyor... her zamanki gibi...