hastanenin saçağına kuşlar konuyor
güvercinler, gözleri umut yeşili
gidemem ciğerlerim yetmiyor solumaya
bu ayaklar benim değil ne zamandır
kolum kanadım sensin anlamıyorsun
özgürlüğüm, aydınlığım, inancım
hepsi senden mutluluğum gibi anlasana
yolumuzu düşman bakışlar çevirmiş
dişli geceler inmiş çevremize
gözlerindeki parıltı ışıtsın yolumu
hızımızı yitirmeden öfkemizi tüketmeden
insanca bir şeyler katalım sevgimize
gecelerden birlikte çıkalım ister misin
ışığı birlikte aramamız güzel olacak
yataklarda sıramı beklemekten usandım
al götür bırakma beni ölümle yüz yüze
seni görmeliyim yanımda savaşırsak
eksiksem bir şeyler kat sevginden
yüreğindeki sıcaklıkla bütünle beni
yorgunsam gücünden ekle dirileyim
bitkinsem sağlığından ver cömertçe
aşıla yaşama tutkundan
büyük ülküler için elimden tut
al götür beni gerçeklerin çağrısına
rıfat ılgaz