en son umduğun insandan yedipin kazıklar gerçekten farklı bir boyuta taşıyor seni be. ben oldukça pozitif ölümüne etrafa neşe saçan bir insandım ta ki o hayatıma girene kadar. hayatıma girdiğinde anti depresanlar kullanıyordu gülmek fıtratında yoktu resmen nemrut surattı ama aşk bu sözlük söz geçiremiyorsun ki neyse herşey iyi güzel ilaçları bıraktırdım ona senin ilacın benim dedim ve gerçekten ilaç oldum verdiğim destekle gösterdiğim sevgiyle gülmeyen insan güldü hayata bakış açısı değişti yaşama sevinci verdim ona ve farkettim ki aslında verdiklerim kendimdenmiş zamanla kötüleşmeye başladım o sürekli gülen adam gülmez oldu antidepresanlara düştüm kilo aldım bakış açım negatife döndü resmen ve oda bana destek vermek yerine bana sürekli neden böylesin niye iyi değilsin iyi olsana eskisi gibi olsana diyio durdu ve artık dayanamadım içimde ne varsa bi akşam kustum hepsini resmen ve sonrasında ayrıldım ama çok özlüyorum be sözlük bu kadar şeye rağmen çok özlüyorum. allaha bana onu verdiği için varlığına şükrederken lanet eder duruma geldim sözlük ne yapsaydım başka çarem yoktu kaç kere intihar eşiğinden döndüm çok yoruldum be sözlük kimseye söyleyemiyorum saçma salak kuralsızda olsa yazdım işte belki bir nebze rahatlatır diye ama pekte şey olmadı işte. karşınızda ki insanı sevin hatta çok sevin ama kendinizden fazla sevmeyin dostlarım.