asosyal itiraf

bazı keskin takıntılarım var. bana bayaa zorluk çıkartan takıntılar. bir iki haftadır bunları törpülemek için üstüne gidiyorum. biri uzun tırnaklar. uzun tırnak gördüğüm zaman kafamı nereye çevireceğimi şaşırıyorum. bu yüzden şu an tırnaklarımı bana göre hayvan gibi uzattım. artık daha sakin kalabiliyorum gördüğüm zaman. ağız şapırdatmak. deli oluyorum deli! en kötüsü de babam böyle yiyor. zaten akşamları dersaneden geç geldiğimden ben ayrı yiyordum. pek sıkıntım olmuyordu ama dışarda oluyor işte. bu yüzden babamla daha sık yemek zamanlarını denk getirmeye çalışıyorum. biri de yumurta. ne yiyebiliyorum ne de kokusuna tahammülüm var. az önce sahurluk hazırlıyorken yumurtayı ben soyacağım deyip aldım. bir yerde görmüştüm bardağın içine koyup sallayinca daha çabuk soyuluyormuş. ben de öyle yapayim dedim koydum içine ikinci sallamaya elim sapsarı oldu leş gibi koktu. artık daha çok nefret ediyorum yumurtadan. allahım sen affet nimete böyle diyorum.