ümit yaşar oğuzcan
beni unutma
bir gün gelirde unuturmuş insan
en sevdigi hatıraları bile
bari sen her gece yorgun sesiyle
saat on ikiyi vurduğu zaman
beni unutma
çünkü ben her gece o saatlerde
seni yaşar ve seni düşünürüm
hayal içinde perişan yürürüm
sen de karanlığın sustuğu yerde
beni unutma
o saatlerde serpilir gülüşün
bir avuç su gibi içime, ey yar
senin de başında o çılgın rüzgar
deli deli esiverirse bir gün
beni unutma
ben ayağımda çarık, elimde asa
senin için şu yollara düşmüşüm
senelerce sonra sana dönüşüm
bir mahşer gününe de raslasa
beni unutma
hala duruyorsa yeşil elbisen
onu bir gün benim için giy
saksıdaki penbe karanfilde çiğ
ve bahçende yorgun bir kuş görürsen
beni unutma
büyük acılara tutuştuğum gün
çok uzaklarda da olsan yine gel
bu ölürcesine sevdiğine gel
ne olur tanrıya kavustuğum gün
beni unutma