sana uzak kentlerden birinde zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi..
onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi
i̇nsan her gün anımsar mı aynı gözleri
seni seviyordum ve senin haberin yoktu
...
kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler
duvarlara, vitrin camlarına, kaldırımlara çarpıyordu
geri dönüyordu, çoğalarak
senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum her şeyi, her şeyi erteleyişim oluyordun
kalp ağrısı oluyordun,
birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun,
mevsimler değişiyor ve büyüyorduk,
dönemeçler geçiyor, köprüler göze alıyorduk ve bazen tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk
cesurduk...
ufuk çizgisi maviydi, gün batımı hep turuncu ve kırmızıydı bütün karanfiller...
ben seni seviyordum sen bilmiyordun..