bunu buraya yazmak istemiyordum ama. az önce şöyle bi olay oldu. odadan salona geçtim. elimde küllük ağlıyordum. annem uyanmış odaya girdi birden, ne oldu anlat dedi. kapalı olan televizyona dönderdim yüzümü. 2-3 dakika sonra başakla aran nasıl diye sordu. hiç beklemiyodum. i̇çinden sorabilirdi ama bana bu soruyu soramaz diye düşünüyordum. zaten içim dolmuştu. gözümden akan yaşların devamı geldi. elimle sildim hemen. anne o benimle konuşmuyor ve ben onu çok özlüyorum diyemedim. sadece iyi dedim. annem yüzüme bakıyordu. annem yüzüme ağlarsan, ağlarım der gibi bakıyordu. kaç yaşında olursanız olun, yüzünüze öyle bakar anneniz.
hissederek bakar.
i̇çime dokundu,
ağlayamadım,
anlatamadım da.
beni hep bilmediğim yerden kırıyorlar anne diyemedim.
beni hep uzanamayacağım yerlerimi yaralıyorlar anne diyemedim.
çok geç oluyor vakit.
beni hep gece yarılarında bırakıyorlar anne diyemedim.
boşluklarına geliyorum anne diyemedim.
sonra boşluklarından düşüyorum anne diyemedim.
alıştıramıyorum kendimi bu kadar uzun ve devamlı olmasına ihanetlerin.
i̇hanet nedir anne?