ölü gibi hissederim sonra bir fon müziğinin yalnızlığıyla.
kibrit çöpü gibi insanlar,
yanarlar ve siyah olurlar bir dumanla.
uykum geliyor ama ölmüyorum.
ölü bir uçurtma gibi bir yere takılıp kalıyorum
ama ne çözülüyorum ne de kopuyorum.
yalnızım diyorum yalnız.
hatalıyım diyorum ama bir o kadar günahsız.
cahilliğimden biraz da saflığımdan kanıyorum.
kanıyorum yalanla dolu karanlığa.
göremiyorum önümü.
dönemiyorum da ölüme.
sadece bekliyorum ölüm beni bulsun diye.
kağıt arıyorum kalem arıyorum yok!
yazamıyorum atamıyorum içimdekileri.
dağılsın istiyorum kağıdın üstüne harfler,
ama işte sadece kendimi dağıtıyorum.
nefret de ediyorum, öyle iğrenircesine.
kusuyorum içimdeki pislikleri görmediğim bir yere
sonra ağzıma bir kan tadı geliyor.
azrail'in sırtımı sıvazladığını hissediyorum.
azrail melodili bir ıslık çalıyor kulağıma usulca.
i̇şte o an korkuyorum, ölü bir insandım ben zaten.
ölmeye değil uyarmaya gelmiş azrail.
azrail gitmeden önce bir kaç kelime daha fısıldıyor
"ölmek için fazla ölü. yaşamak için de dirilemez halde,
karanlıkta çürüyecek bir ruh, çürümeye değer mi bilmem."