asosyal itiraf

aşk kitapları yazan bi yazarla ortak arkadaş sayesinde tanıştık. daha doğrusu şöyle oldu beni göstermiş arkadaş, beğenmiş tanışalım falan demiş. neyse tanıştık, hatta ilk görüştüğümüz gün bana kitap hediye etti, kitabı verirkende kolay kolay kimseye kitap almam dedi. düşünsenize bu zamanda kim kime kitap hediye eder ki. günler geçti her şey çok güzel gidiyo, hatta benim için kendi sayfasında bi söz paylaştı üstüne birde beraber seçip beğendiğimiz kitaptan güzel bi sözü çekip attı bana. hani yara almış bi insanın size yara açma ihtimalini düşünmezsiniz ya. bende öyle düşündüm işte, hatta bu adam yazar bizi en iyi anlayan budur dedim. amaa tam tersi oldu. bana bi gün, sende iki gün sonra gidenlerden misin? diye bir soru sordu. i̇ki gün olmasa da bu soruyu sorduktan dört gün sonra gitti. görüştüğümüz gün baya samimiydi sarıldı öptü eve gidince haber ver dikkatli git falan filan derken eve geldim tam 2 saat sonra tak mesaj. arkadaş olarak kalmamız ikimiz için en doğrusu :). ulan be adam hadi madem yazıyosun o tebessüm ne öyle dalga geçer gibi. ya hadi her şeyi geçtim sen kitap yazıyosun be kitap. birde kitaplarında hep erkeklere nasihat veriyo. kızlara ümit verip gitmeyin, onların duygularıyla oynamayın. hepsi faso fiso. ve şunuda anlamış oldum. kitap yazan biri bile senin umutlarını yok edebilir.