asosyal itiraf

4 yada 5. sınıftayım keman kursuna gidiyorum. sonraki günde kursum var. koydum kemanını yatağımın yanındaki sandalyeye ,kutusunun ince oval kısmı yukarı gelcek şekilde. gece uyanıyorum, ki normalde top patlatsalar uyanmam. yanımda insanın biri sandalyede oturmuş kapkaranlık bana bakıyo. hareket edemiyorum annemleride çağıramıyorum. başladım sessizce ağlamaya. sonra bir anda gelen cesaretle yataktan atlayıp ışığa koşmaya başladım. işığı açtım ve keman kutuma bakarak seslice ağlamaya başladım.. o günden beri yıllar geçti hala yatıcağım zaman tüm açık dolapları kapatırım gece görünce korkucağımı düşündüğüm şeyleri saklarım