asosyal itiraf

i̇tiraf ediyorum.. hani bana sormuştun ya her pazar nereye gidiyorsun diye? heh, hani o zaman ben sana cevap vermemiştim. sen de kendi fikrinle yoksa sevgilin le mi buluşmaya gidiyorsun demiştin. ben gülümsemiştim. evet dememiştim ama hayır da dememiştim. aslında senden hoşlanıyordum, elbette hiç kuşkusuz hayır demem lazımdı. ama ben cevapsız kalarak senin sevgilimle buluştuğumu sanmanı sağlamıştım. pişmanım.. keşke hayır deseydim.. aslında ben pazar günleri arkadaşlarımla dışarda bir şeyler yapmaya gidiyordum. her hafta farklı bir aktivite, farklı bir ders.. sana neden mi söylemek istemedim? şu yüzden ki; sevgili derken sahip olduğun ciddiyetinden sevgili konularına karşı olan merakından beni sürekli dürtmenden ve daha birçok davranışından etkilenmiştim. seviyordum seni ve sen o hareketleri yaparken bana düşen iş izlemek oluyordu. ayrıca bilseydin, çok gereksiz bir şey olduğunu söyleyip vazgeçmemi söylerdin belki de. ama ben hayatımı değiştiren arkadaşlarımdan kolay vazgeçmem, bu yüzden dinlemeyecekim seni. sırf bu pazar günleri sevgilim buluştuğumu sanman, senden hoşlandığımı söylediğimde inanmaman için gerekli sebeplerden biri oldu. hem senin sevgilin yok muydu, demiştin. ben yine susmuştum. diyecek hiçbir şey yoktu çünkü. haklıydın ve ben pişmandım. affet beni.. sonra sana kankan açıkladı durumu. bana sıcak davranmaya başladın. şimdi de bu haldeyim. belki de yakında benle konuşmayacaksın bile. ama yine de şunu bilmeni isterim ki, ben seni hep seveceğim..