çok değiştim. önceden karşıma çıksa ne yapardım diye sorduğumda hep şunları söylerdim; sarılırdım, sadece sarılırdım. sımsıkı sarılırdım, kokusunu içime çekerdim. gözlerine bakardım doya doya. ama şimdi... şimdi ise başımı alıp iki elimin arasına yalvarırım gitmesi için. ağlarım, haykırırım, bağırıp çağırırım. ama asla o'na dokunmam. çünkü artık kabullendim. eğer bir gün karşıma çıkarsa delirmiş olacağım. o'na her dokunduğum gecenin ardından mezarının başında karşılayacağım sabahın ilk ışıklarını. her yanımda olduğuna inandığım gecenin ardından elimde bir demet çiçekle mezarının başına geleceğim. ve benim artık hiç gücüm yok. o'na sarıldığım her gecenin ardından toprağına sarılmayı kaldıramaz şu sol tarafımda çıra gibi yanan yürek. bu yüzden sevdiğim ne olur beni terk et.