yavuz bülent bakiler

sözde, senden kaçıyorum dolu dizgin atlarla.. bazen sessiz sedasız ipekten kanatlarla.. ama sen hep bin yıllık bilenmiş inatlarla.. karşıma çıkıyorsun en serin imbatlarla.. adını yazıyorsun bulduğun fırsatlarla.. yüreğimin başına noktalarla.. hatlarla.. başbaşa kalıyorum sonunda heyhatlarla.. sözde, senden kaçıyorum doludizgin atlarla. ne olur bir gün beni kapında olsun dinle.. öldür bendeki beni.. ..sonra dirilt kendinle! çarpsan karasevdayı en azından yüzbinle.. nasıl bağlandığımı anlarsın kemendinle.. kaç defa çıkıp gittim buralardan yeminle.. ama her defasında geri döndüm seni̇nle.. hangi düğüm çözülür.. nazla.. sitemle.. kinle.. ne olur bir gün beni, kapında olsun dinle.. şaşırdım kaldım işte, bilmem ki n'emsin..? bazen kızkardeşimsin.. bazen öpöz annemsin.. sultanımsın susunca, konuşunca kölemsin.. eksilmeyen çilemsin.. orada ufuk çizgim, burda yanım yöremsin.. beni ruh gibi saran sonsuzluk dairemsin.. çâresizim.. çâremsin.. şaşırdım kaldım işte bilmem ki neyimsin...