geçen gün hastanede küçük bir çocuk gördüm 2 yaşlarında falan saçlarını sıfıra vurmuşlar, küçükken benim de saçlarımı arada öyle yaparlardı çocuk öyle güzel baba diye dolanıyordu ki kendi çocukluğum dikildi gözlerimin önüne , babamın o can yakıcı yokluğu yine kavurdu içimi sanki biri bir rende almışta kalbimi parçapinçik etti. çünkü ben de öyle dolanırdım babamın peşine sadece küçüklüğümde değil eşek kadar oldum hep aynıydı takii elimizden kayıp gidene kadar. bunu buraya yazıyorum çünkü ailenizin kıymetini bilin arkadaşlar bir baba kelimesinin canınızı nasıl yakacağını tahmin bile edemezsiniz anılar öyle acıtır ki canınızı nefes bile alamazsınız o yüzden şimdi fırsatınız varken sarılın babanızı annenizi hayat sandığınızdan çok daha kısa