asosyal itiraf

hiçbir şey gibi hissediyorum sözlük.. yani bunun adı yalnızlık ya da değersiz hissetmek değil. direk hiçbir şey. yaklaşık 15 günlük sınav haftamdan çıktım 3 gün önce. ev arkadaşlarım(!) ve burda çevremdeki tek tük insan da memleketine gitti. 3 gündür evimde, odamda yalnızım. sorun yalnız olmam değil, bir şeyleri sürekli erteleyip belki de hayatı kaçırıyor olmam. halbuki çok eğlenecektim ben. diyordum ki; şu sınav haftam bi geçsin sonra benden iyisi yok. 3 gün oldu sözlük. o 3 gün bana 1 ay gibi geldi. 1 aydır odamdayım. sanki dünya benden tamamen ayrı bi yerdeymiş de hayatın akması için beni bekliyormuş gibi.. bırakın yaşamayı, yerimden kalkıp o kapıyı açmaya bile halim yok sanki. üstümde aşırı bir bezmişlik, hayata karşı umudunu yitirmişlik var. ama az önce karar verdim. yarın sabah erken kalkacağım. güzelce duşumu alıp, en sevdiğim elbiselerimi giyip, çantamı da toparlayıp terk edicem bu şehri. nereye giderim bilmiyorum. bunları yazdıktan sonra çantamı hazırlamaya başlayacağım. yolunda gitmeyen bir şeyler var ve ben bunu değiştirmek için yarın henüz ne olduğunu bilmediğim birtakım işler yapacağım. i̇yi geceler sayın okurlar, tabi böyle bir şey mümkünse..