bugün
yenile

    asosyal itiraf

    2
    +
    -entiri.verilen_downvote
    az önce çocukluk fotoğraflarımın olduğu albümü karıştırdım. kimisinde babamlayım, kahkaha atmışım. kimisinde muzurluk peşindeyim, muzip gülüşümden belli. kimisinde elimdeki çikolata ile poz vermişim. kimisinde salıncakta sallanıyorum. diğerinde abimin oyuncağını almış olmanın gururu ile gülmüşüm. bir başkasında bisiklete biniyorum, yeni heves. bir tanesinde yere serilecek yorganın üzerine yatmışım ve bebeğime sarılmışım, çok mutluyum. daha bir sürü fotoğraf betimlerim size. hepsinde ortak olan şey ise gözlerimin içinin parlaması. uyurken huzurluyum ve her fotoğrafımda gözlerimin içi gülüyor. şimdilerde ise gözlerimin içinin gülmesini bırakın, bazen gözlerimin dolduğunu fark ediyorum. toplum içinde gülerken, yalnız kaldığımda gözlerim doluyor. dün yalnız yürüdüm bi 10 yahut 15 dakika. i̇ç sesim sürekli bir şeyler anlattı bana. gerek pişmanlıklarımdan, gerek yaşamayı korktuğum şeylerden, gerek ise kimseye söyleyemediğim o korkumdan. o konuştu, ben dinledim. dinledikçe dudaklarım büküldü. küçükken babam kızdığında bükülürdü dudaklarım. ağlamamak için tutardım kendimi, babam daha çok kızardı çünkü ağlarsam. dün yine küçük bir kız çocuğuydum. belki hala öyleyimdir. hissettiğim şeyin adı ne bilemiyorum ama artık hissetmek istemiyorum.
    ... diğer entiriler ...