genelleme yapmayı pek sevmem ama çoğu izmirlide bunu görüyorum, acayip gıcığım.
izmirli'ye sorsan izmir türkiye'nin en güzel şehri, hatta hayatında izmir'den dışarı çıkmamış adam barcelona'yla karşılaştırıyor.
çekirdek yiyecekken aradan fırlayıp çekirdeğin varlığından habersiz gibi "çiğdem değil mi o?", simit görüp "gevrek, gevrek" diye sayıklamaları beni bitiriyor.
izmir'in dışına çıkınca anasından kopmuş bebeler gibi izmir izmir diye ağlamaları soğutuyor.
hatta en atatürkçü izmirliler, biz böyle ucundan atatürk'ü severiz, izmirliler çok modern biz çomarız.
ben burada izmir'i gömmek istemiyorum gerçekten toplum ve anlayış olarak yukarıdalar ama çoğu izmirlinin bu ergen davranışları izmir'den soğutuyor.
şehir bu kadar güzel mi peki?
mimarisine baksak ne istanbul gibi medeniyetler mimarisi ne de ankara gibi cumhuriyet mimarisi var.
doğasına baksak ne antalya, muğla gibi denizi ve kumsalları var ne de artvin, rize gibi yaylaları.
merkezdeki denizin de içine sıçmışlar bildiğin, belki benim gittiğim zamanlara denk gelivermiş yanlışlıkla, sahil lağım kokuyor.
adam gelmiş lağımlı sahili barcelona'yla karşılaştırıyor.
çok övdükleri boyoz denen tuzsuz poğaçayı iç anadolu'da ekmek diye bile yemezler.
izmir bizim için önemli, ilk kurşunun atıldığı, memlekete değen postalları denize döktüğümüz yer ama şişire şişire
balon ettiniz.