ara sıra kıllandığım durum. dünyadaki herkesin -buna siz sözlük ahalisi de dahilsiniz- simülasyon olduğunu hissediyorum sanki. benle bir oyun oynanıyormuş gibi şüphelerim var. bir senaryo yazılmış, oynat şu garibi, bakalım n'apacak? sonradan da saçma geliyor bu düşünce. abim televizyon karşısında uyuyakalmış, kafası geride, ağzı açık horlarken bakıyorum ona... yok yav diyorum, bu adam simülasyon olamaz. anam da gözleme açıyor. "ana sen simülasyon musun?" diyecek oluyorum, saçma geliyor, soramıyorum. siz söyleyin gençler, simülasyon musunuz siz? simülasyonsanız da çekinmeyin. sanki simülasyon olduğunuzu bilsem n'apacam, yine bakacam işime. herkes simülasyonsa bileyim yeter, yoksa alıp başımı himalayalara gidecek, oralarda inzivaya çekilecek halim yok. aynen takılmaya devam ederim yani, sorun olmaz...