2-3 hafta önce sokak kedisi sahiplenmiştim, yavru simsiyah. öyle bi sevdim ki tırmalar diye kediden korkan ben kucağıma alıp öpüp koklamaya başladım bu hanımı. i̇lk bulduğumda kuyruğu yaralıydı ama baya soyulmuş gibi duruyor felan, vize haftası girince aşıları ve yarası için veterinere götürmeyi biraz ertelemek durumunda kaldım. dün tanıdığımız birinin sayesinde bi veterinere danıştım, kuyruğunun fotoğrafını istedi. attım, aradı "kangren olmuş kuyruğu, kesmemiz lazım yarın hemen getir" dedi. hiç bu kadar canım yanmadı gittim kediye sarılıp saatlerce ağladım. her gün eve girip montumu bile çıkarmadan öpüp kokladığım, tırnağı bi yere takılsa içimin gittiği "kızımın" kuyruğu kesilecek sabah. i̇nsanlara değil de hayvanlara üzüldüğümü bugün anladım.
0
helal olsun, çok şükür hayvanlara bir zarar geldiğinde sanki onların canı acımıyormuş gibi davranmayanlar da var! - denizkızı 08.04.2017 05:31:58 |#3045536