asosyal itiraf

ben daha geçen gün öğrendiğim canım dedoşumun hikayesini anlatıyorum. çocukluğu hadi bir şekilde geçmiş,gençliği de idare eder.askere gitmiş işte.askerdeyken annesi ölmüş,söylemeye bile gerek duymamışlar,mahalle kahvesinde öğrenmiş gelince.hadi bu yara kapanmaz bir yara diğeri daha beter.dedem travma yaşıyor tabi ama sonra aşık olduğu kadınla evleniyor.tam mutlu olacak kadınla zorla ayırıp kadını götürüp başka biriyle evlendiriyorlar.ki bunu yapanlar da en yakınları.babası annesi ölür ölmez işte diğer kardeşleriyle dedemi çok ayırmış.her neyse sonra zorla anneanemle evlendiriyorlar.anneannem de inadı inat biri.ama dedemde artık akıl kalmamış ki.tamam anneannem için de zor ama keşke dedemi kardeşlerine yakın bir yerde oturtmaya zorlamasaymış.ya anlatıyorlar bana öyle garip anıları var ki dedemin.bir de "deli hasan" diye lakap takmışlar.cidden hayatı çok zor geçmiş hala arada zahidem türküsünü falan söyleyip ağlar.dedem çok bağırır küfreder falan ama azıcık sarılalım halini hatrını soralım nasıl yumuşar ya.o kadar seviyorum ki.bir de dedem böyle olunca hep dışlanmış.anneannem tarafından,teyzem dayım annem tarafından.hiç umursamamışlar yani.oysa ki belki biraz ilgi gösterseler böyle olmazdı.ay geçen de geçerken bizim evin oralarda oturuyormuş galiba o kadın.o burda oturuyormuş falan dedi ya.ay çok kötü ya.kime üzülsem bilemiyorum.bunu yazma nedenim de dertlerimiz dert değil arkadaşlar ya valla.ne hayatlar var ben düşünüyorum da bunları yaşasam herhalde dayanamazdım ya.neyse.