Okuduğumda beynime kan sıçratan
haber.
Yahu biz ne ara bu kadar taş kalpli, beton beyinli olduk? insanlari anlamaz, betona tapar olduk ne ara? genç engelli bir kadının hayat şartlarını iyileştirecek, onu daha iyi hissetirecek, babasınıda mutlu edecek bir şeyi "apartman girişinin görüntüsü bozulursa naparız biz?" diyerek buna engel olmanın hiç bir mantıklı açıklaması yok. Hep "ben, ben, ben"derken sizi siz yapan insanlığınızı unutuyorsunuz. Hiçbir somut yapı, herhangi birşey veya bir kıçı kırık apartman girişi o kızın yüzündeki tebessümden önemli değil. Son kez, o rampaya muhtaç kalmanız dileğiyle; kibirinizde boğulacaksınız...