kaç saattir içimde savaş veriyorum. düşünüyorum, danışıyorum; elim "gönder" ile geri tuşu arasında gidip geliyor. kalp "gönder!" diye diretiyor, aklım "kaşınma nisyan. rahat mı batıyor?" diyor. sonunda aklım kalbimi yendi, zor oldu ama oldu. bende şaşkınım. aklın kazanması çok değişik bir duyguymuş. aklım kendiyle gurur duyuyor ama kalbimin boynu ve dudakları bükük; yuvarlanıp gidiyoruz.