bugün
yenile

    asosyal itiraf

    2
    +
    -entiri.verilen_downvote
    canım çok yanıyor sözlük. resmen gülmek istemiyorum, hatta yaşama sevincimi kaybettim. ben ki normalde çok mutlu, her zaman her şeye gülebilen her durumda mutlu olabilen bir insandım, şimdi ise alakam yok. böyle sanki iç organlarıma garip gurip şeyler oluyor, nefes almak istemiyorum. uzun zaman sonra ilk defa bi intihar etme isteğim var, etmem tabii allahtan korkarım zaten o kadar cesaretim de yok. hatta o kadar korkak bir insanım ki, sırf şimdi yanmazsa ileride daha çok yanar diye kendi canımı yaktım. mutluluk sebebimi kendi ellerimle uzaklaştırdım kendimden. bazı sıkıntılar vardı ve onlarla uğraşmak istemedim, çünkü bilmiyorum nasıl çözebilirim, hatta çözmem mümkün mü onu bile bilmiyorum. gerçi artık mümkün olmadığı kesin ama mümkün müydü bilmem.. hayat böyle, zaman zaman yapmak istemediğiniz şeyleri mecbur olduğunuz için ya da mecbur olduğunuzu düşündüğünüz için yapıyorsunuz. tabii sonrasında aklınızdan hiç çıkmıyor "acaba mecbur muydum yoksa sadece mecbur olduğumu mu sandım?" düşüncesi. ben çıkartamıyorum en azından. zaten çıkartmak istediğimden de emin değilim. çok saçma, çok iğrenç, tam anlamıyla leş gibi bir hale girdim. öyle ki içtiğim çay, kahveden veya yediğim çikolatadan bile tat alamıyorum. bunun üstü var mıdır daha, bilmiyorum sözlük..
    ... diğer entiriler ...