bugün
yenile

    asosyal itiraf

    2
    +
    -entiri.verilen_downvote
    az önce a4 ararken, karşıma güzel anlardan kalan birkaç şey çıktı. o anları hatırlatan ufak notlar, cisimler... açtım tek tek baktım. gülümsemem yüzüme yayıldı. hepsini yerine geri koyarken gözüme bir şey çarptı: deneme sınavı. 11. sınıfta olunmuş 2 deneme sınavı. birinde benim adım soyadım, diğerinde 2 sene sevdiğim çocuğun adı ve soyadı yazılı. gülümsemem hain bir sırıtışa dönüştü. bilenler bilir adını vermeyeceğim dershanede, denemeden sonra kitapçıklar toplanır ve bir iki gün sonra kitapçıklar belli bir noktaya konur. oradan, isteyen bulur kitapçığını. neyse. bir gün baktım ki kitapçıklar konmuş. e bende soru soracağım, almaya gittim kitapçığımı. kendi kitapçığımı ararken önüme o'nun kitapçığı geliverdi. zaten platoniğim aklım gidik. nasıl bir ruh haline bulunduysam o kitapçığı çaktırmadan aldım, kendi kitapçığıma arkadaş yapıp atıverdim çantama. detaylı bir inceleme yapmıştım; yazısını, soru çözüş tarzını falan. günlerce mutlu olmuştum o kitapçık için. sevdiğim çocuk biraz inekti. tamam baya inekti. yanlış sorularını sormak için (hepsini çözmüştü vicdansız) kitapçığını aradı saatlerce. yetmedi kankaları aradı. sevdiğim adam gözümün önünde deli danalara döndü "kitapçığım yok." diye. saftirik. gülüyorum ama inceden de pişmanım. azmi çok iyiydi. i̇nsan bir gün boyunca kitapçık arar mı ya? sonuç olarak, gülümsetti yıllar sonra karşıma çıkan kitapçık. pişmanım arkadaşlar.
    ... diğer entiriler ...