psikolojiyi iyice yitirmeye başladım. ama kimseye söyleyemiyorum. öz abim ailemiz için bişey yapmadığımı söyleyerek siktir çekti. büyük abim haksız olduğunu bildiği bi konuda ona yardım etmeye çalışırken işime karışma diyip siktir çekti. annem için söylediklerimin ne önemi var ne demek gerçeklik payı. ama ben annemin ağzından dökülecek tek kelimeyle canımı veririm. babamı zaten üç yaşında kaybettim. başıma gelenler aklıma geldikçe gülmeye başlıyorum. kendi kendime konuşuyorum. en olmadık şeye sinirlenip en önemli şeyleri zerre umursamıyorum. ben galiba yavaş yavaş deliriyorum. ve en kötüsü de bunun farkındayım