asosyal itiraf

13 gün oldu. abimden ayrı kaldığım çok daha uzun zamanlar oldu ama 13 gün belki de daha aylarca uzayacak. belki sene kavramını kullanacağım sonraları. zaten en kötüsü de bu. daha ne kadar devam eder bu böyle belli değil. on sene de sürecek olsa keşke bilsem vaktini. sayılı bir günüm olsa elimde de çabucak geçse. ben 13 günü zor devirdim. ne kadar süreceğini bilmediğim zamanı nasıl geçireyim? herkes alışırsın diyor. ben alışmak istemiyorum. böyle bir şeye kim nasıl alışır ki? en sevdiği insanın yokluğuna kim nasıl alışır? ben abime doya doya sarılmaya, sabahları işe gitmeden ablamla beni uyurken öpmesine, iğrenç esprilerine, her zaman en çok bizi düşünmesine, o güzel kalbiyle verdiği umuda alıştım. en sevdiği insanla sınamasın allah kimseyi inşallah.