ben hiç duygularımı kimselere belli edemem. korkarım nedense. ama bazı anlar oluyor ki yoruluyorum saklanmaktan.
bu gün bir haber aldık, sarstı biraz bizi. bizim bu yaşadığımız apartman da 19-20 senelik bir geçmişimiz var. ve onun sahibi olan halis amcayı hastahane de iken kaybetmişler. selasını duyunca bir garip oldum nedense. ablam mesela üzüntüsünü belli etti, annem de öyle. ama ben yine edemedim. üzüldüm aslında, çünkü annem o haberi verdiğinde şerit gibi halis amca ile olan bütün anılar kafama doluştu.
zor yani. gerçekten çok zor. allah kimseye yaşatmasın bu acıyı.