i̇lk defa yazıyorum hatam olursa affola
sadece yorulduğumu söylemek istemiştim. sınanmaktan yoruldum. i̇syan değil bu haşa ama birine güvenince o kişinin yanlış yapmasından bıktım. sanki lanetliymişim gibi kime dokunsam yok olmasından, ömür boyu yalnızlığa mahkummuşum gibi olmasından artık gına geldi. i̇nsanın güvenebilecek kimsesinin olmaması zor be sözlük. her şeyi geçtim ailesine güvenir değil mi insan? niye tutunacak dalı kalmıyor insanın?