bir yerde okumuştum, mösyö boustouler, tepenize çığ düştüğünde, bütün o karın altında yatarken neresi aşağı neresi yukarı anlayamaz oluyormuşsunuz. karı iteleyip kurtulmak istiyor ama yanlış yönü seçip kendinizi daha da derine, kendi mezarınıza gömüyormuşsunuz. i̇şte kendimi aynen böyle hissediyorum, yönünü şaşırmış, arafta kalmış, pusulamdan olmuştum. dahası, sözcüklere dökemeyeceğim kadar derin bir bunalımdaydım.