içimde tarifsiz bir acı var, iç organlarım parçalanmış gibi hissediyorum. fiziki değil ruhani bir acı bu, aşk acısı değil yanlış anlaşılmasın, şu güne kadar hayatta yaşadığım her şeyin acısı bu, hayatın acısı. dün kendimi kestim. yani kendimi kestim dediğim jiletle göğsümde hatrı sayılır bir kaç yara açtım kendime. bu eylemi gerçekleştirirken sadece fiziki somut bir acının soyut bir acıyı bastıracağını, unutturacağını düşünüyordum. öyle olmadı, olmuyor sözlük... bedeniniz ne durumda olursa olsun ruhunuz acı çekiyorsa bu pek de sikinizde olmuyor.
2
yıllar sonra o izlere baktığında pişman olacaksın. hiçbirşey buna değmez. anlayacaksın ama iş işten geçmiş olacak. canın acımazsa sıkıntı var demektir. bu hayat herkese vuruyor ama güçlü olmak marifet. her ne olursa olsun bil ki geçiyor. acı da yara da. sen güçlü ol ki geriye dönüp bugünlere baktığında "ben güçlüyüm öyle kolay yıkılmam " diyebilesin. ve lütfen kendine zarar verme. lütfen. - kekezer 28.03.2017 00:21:37 |#3175350
1
yaraların verdiği biraz pişmanlık var haklısın, ama o gün o akan kanları saatlerce izledim ve kendimi gerçekten iyi hissetmeme sebep oldu, şu anlık biraz daha iyiyim. normalde böyle şeyler yapacak bir insan değilim, hatta kendimden de utandım biraz. anlık gelişti her şey hatırladığım tek şey jilet ve kanlardı. duyarlılığın için de ayriyetten teşekkür ederim, keşke hayatımda var olan insanlar da senin gibi duyarlılıkla yaklaşşalar. yazını okuyup biraz daha iyi hissettim kendimi, teşekkür ederim :). - kardesmbisakinol 28.03.2017 00:40:43 |#3176742
1
her zaman ulaşabilirsin bana, ben teşekkür ederim - kekezer 28.03.2017 09:00:35 |#3208321