hayat çok farklı bir pencere, okuyorsunuz ve bunun kıymetini bilmiyorsunuz.
mesela ben;
sabah 8'de işe gidiyor, akşam 6 da çıkıyorum. tabi bu haftanın 6 günün de sadece 2-3 gün 6 da çıkıyorum.
çekim oluyor, kalmak zorunda kalıyoruz.
sabah 8,akşam 9-10-11. artık kaçta biterse program.
ben aşçıyım, akşama kadar yemek yapıp kendimi doyuramıyorum.
bir başkası, inşaat işçisi. herkesin evini, binasını yapıp kendi evini, binasını yapamıyor.
bir diğeri, boyacı.
bir diğeri, şoför.
sen öğrencisin!
akşama kadar oturduğun yerde bazı sınavlara hazırlanıyorsun. her ne kadar sistem bozuk olsa da, okulunun kiymetini bil.
oku, memur ol.(babaannem geldi aklıma.)
sen sabah 8 de okula gitmeye üşenirken, şehrin bir ucundan diğer ucuna eşek gibi çalışmaya gidiyor birileri.
itiraf ediyorum. annemi, babamı, akrabalarımı, öğretmenleri mi dinlemeyip. çalışkan bir öğrenci olmama rağmen, okulu bıraktığım için pişmanım.
kazanıyor, e ben hayvan gibi çalışıp akşama kadar ayaktayım.
yetmezmiş gibi, mutfakta ızgara dumanı ile böbreklerimi zehirliyorum. sabah işe giderken, akşam eve dönerken gün yüzü görüyorum. - uzun winston light 10.03.2017 01:06:52 |#3240851