güzel hediyeler aldım ona biliyorum ufak değersiz şeyler ama o hediyenin değeri parada vs.de değil ona yüklediğin duyguda.belki de gelir bana,belki görür beni gelir ya da evet bu hediye beni sana getirdi der diye yapıyorum bunları ona.sanki hediyeler almasam sevgim eksik kalacak gibi.her defasında diyorum bu son olacak.olmuyor.sigara sanki,sanki parazit,sanki bi anayol levhası bana direk atlıyorum onun yoluna.ona çok güzel bi hediye vereceğim o kadar heyecanlıyım ki o kadar inandım ki sana şu şu hediyeyi yaptım işte bu dedim içim içimi kemirecekti yoksa ama o anayola çıkarken bana selektör yapınca yol veresim geldi yani yol boş gidicem verecem hediyeyi ama yolun sonu çıkmaz sokak.biliyorum amına kodumun sevgisi onun tarafından bana teğet bile geçmeyecek ama sanırım o hediyeyi verecem.yine olmayacak başka bi hediye bi tane daha bi tane daha.o bana hiç hediye almadı belki de yanlış anlarım,belki sever sanar düşünürüm diye düşünüyor.o bana bi hediye verdiği gün artık vazgeçecem bu saçmalıktan.verdiği hediye zaten en güzel hediyenin prömiyeri olacak biliyorum.